ROZDZIAŁ10

~ tydzień później ~

Obudziłem się dzisiaj wczas i postanowiłem, że wstanę, bo miałem za dużego stresa żeby znów zasnąć. To już kolejny tak nerwowy dzień w przeciągu tak krótkiego czasu. Dziś miałem oficjalnie stać się członkiem zespołu, ale też zacząć nowe życie. To było tak nieprawdopodobne, że do mnie nie dochodziło. W sumie nawet lepiej, bo inaczej to byłby zawał na miejscu. Zeskoczyłem delikatnie niczym motylek.... z łóżeczka i udałem się do szafy, aby wybrać odpowiednie ciuchy na dzisiejszy dzień. Otworzyłem ją i stwierdziłem, że nie wiem w co się ubrać:)  Stałem sobie tam taki biedny i myślałem, a u mnie ten proces wymaga ogromnego wysiłku... W końcu wziąłem jakąś pierwszą z brzegu koszulkę, czarne spodnie, a do tego kurtkę i zegarek w tym samym kolorze. Ubrałem się szybciutko, po czym postanowiłem, że oglądnę się w lustrze. -No, no.... Cały ja! Nie ma się co dłużej oszukiwać Nathan....  Piękny jesteś, jak poranna rosa...-powiedziałem sam do siebie.
Potem sobie strzeliłem ekstra fryzurkę, grzyweczkę się trochę prostownicą przeciągnęło i git majonez jest...  Normalnie się na siebie napatrzeć nie mogłem, ale musiałem przerwać bo młoda mi przerwała.
I bądź tu człowieku zdrowy..
Zebraliśmy się wszyscy szybko, bo mama i Jess oczywiście musiały jechać jako moja grupa wsparcia. Jazda minęła spokojnie, bo nie piłem za dużo herbaty, a siostra była niewiarygodnie spokojna.

Wysiadłem z samochodu, a one poszły na zakupy. Swoją drogą ja nie rozumiem tych bab i ich obsesji na punkcie zakupów. No, ale cóż...
Udałem się do budynku, a tam zapytałem pierwszej napotkanej osoby, gdzie mam się udać na spotkanie zespołu. Była to sala numer 3.  Stanąłem przed drzwiami i wziąłem głęboki oddech. -Żebym tylko dobrze wypadł. -pomyślałem. I chwyciłem za klamkę, jakież to szczęście, że się nie urwała. Widać aż taki zdolny nie jestem.
Popchnąłem drzwi, a moim oczom ukazała się przyszła menadżerka i czterech młodych dżentelmenów.... -Zaraz, zaraz, jak czterech.... razem ze mną jest pięciu..., a miało być trzech, czyli powinno być dwóch, żeby ze mną było trzech? Wyższa matematyka, dobrze, że jestem dobry w te klocki, bo inaczej marny los....
Wszedłem sobie spokojnie i się przywitałem.  Mój problem się rozwiązał, gdyż okazało się, że niespodziewanie doszło jeszcze dwóch członków ( no, tylko mi tu bez skojarzeń bardzo proszę).  Menadżerka coś do nas zaczęła gadać,a ja usiadłem sobie w kąciku i nie był bym sobą, gdybym każdego nie zmierzył.
Na pierwszy ogień poszedł ten łysy, jak się dowiedziałem Max, to ten którego widziałem w dzień przesłuchania. Mam tu już jednego człowieka, nie jestem samotny....Stwierdziłem, że przy nim wyglądam jak jego własne dziecko, ale dobra....
Drugi był, ten tego..... A już wiem! Siva ma imię. No i z bólem serca muszę stwierdzić, że najprzystojniejszy to ja tu nie będę..... Bo wcześniej to jakiś model chyba musiał być z niego. Wysoki, śniady, te kości policzkowe, włosy... A poza tym to taki cichy i spokojny się wydaje, to nawet dobrze. Może się zaprzyjaźnimy, bo ja też spokojny jestem. I zapomniałem dodać, że Irlandczyk, a my to chyba same angole.
Kolejny był taki lokowany-Jay, o nim mi trudno cokolwiek powiedzieć, bo taki jest sam nie wiem....
Ale wątpię, że nawiąże z nim jakiś bliższy kontakt. ( nie w tym sensie, spokojnie, bez insynuacji)
Ostatni to chyba jakiś dres, bo głośny, ruchliwy, istne ADHD normalnie. Panie ratuj, bo ja się go boje! On mi na pewno coś zrobi. Z wyglądu to taki raczej normalny. Tom się nazywa, znaczy Thomas, bo nie wiem jak kto woli.
No i stało się to czego najbardziej się obawiałem - jestem najmłodszy, w tym ZOO. Będą mnie jak gówniarza traktować, bo są między nami spore różnice wieku; Tom, Max i Siva po 21, a Jay 19.
A ja?-16!!!! Ja to mam całe życie pod górkę...
Za chwile ona przestała mówić i kazała nam coś o sobie powiedzieć, żebyś my się zapoznali.
-Kto zacznie? - zapytała, a Tom w końcu przestał gadać.
Tylko nie ja, tylko nie ja,...-prosiłem ją w myślach, kiedy nagle usłyszałem:
-To może... Nathan. Jesteś najmłodszy- zacznij. -powiedziała, jak bym tego nie wiedział.







Normalnie mnie chyba wena opuszcza^^  Coraz dłużej pisze te rozdziały:( 
Trochę to inaczej wyglądało w mojej głowie, no ale jakoś jest:) Podobają się zdjęcia?;)
Dziękuje za wszystkie komentarze;**** Jesteście najlepsi (najlepsze):)
Jak widzę ile jest wyświetleń, to mam taki zaciesz, że szkoda słów :D
Jutro next ( nie wiem jaki tu znak wstawić, bo mi się już pomysły skończyły)