ROZDZIAŁ 9

Dojechaliśmy spokojnie do domciu:) Na szczęście ani razu nie dostałem w łeb, bo stał się cud i Jess zasnęła. Ja sobie też par razy przysnąłem, ale nie śniła mi się ciuchcia, a tak o tym marzyłem, żeby dokończyć to kółeczko... Dlaczego nic mi w życiu nie wychodzi?
Gdy dojechaliśmy trzeba ją było obudzić. A ktoś tu mówił, że mnie jest  trudno zwlec z łóżka? Odezwała się śpiąca królewna. -Jess, otwórz oczy swe! -próbowałem delikatnie. -Jessica Sykes, budź się!!!-próbowałem nieco mniej łagodnie. -Zarazo wstawaj, bo mam środek odkażający i nie zawaham się go użyć!!!!!-  zdecydowałem się na terapię szokową.
-Ale nie rób mi krzywdy....-zaczęła wracać do świata żywych. Ja to jednak wiem jakich argumentów użyć.
-Jak się nie obudzisz to nie będę miał wyboru!!!!! Tak mi przykro....
-Zajechaliśmy już?!- zerwała się nagle siostra.
-Biorąc pod uwagę to, że auto stoi pod domem, śmiem twierdzić, że tak się właśnie stało.-udzieliłem jej wyczerpującej odpowiedzi.
-No to w porę się obudziłam.- powiedziała, a ja miałem ochotę tłuc głową w to co znajdowało się przede mną, ale nie zrobiłem tego bo bałem się uszkodzeni mózgu.

W domeczku zrobiłem sobie herbatkę, gdyż czułem się odwodniony;) Zjadłem co nie co, gdyż dopadł mnie mały głód, a wiadomo jaka jest najlepsza metoda na małego głoda...
Później poszedłem sobie dokończyć kółeczko, (no dobra spać) i o dziwo się to udało. Ale miałem zaciesz..


~kilka dni później~

-Nathan? Co ty robisz?-zapytała zdziwiona mama, kiedy weszła do pokoju.
-Jak to co? Hipnotyzuję telefon, żeby przekazać mu dobrą energię. Dziś mają dzwonić, czy się dostałem, więc muszę zadbać, aby on dobrze się czuł. Wiesz...-odpowiedziałem grzecznie.
-Nath, syneczku, dobrze się czujesz? Pamiętaj, że mamusi możesz wszystko powiedzieć.-powiedziała i dotknęła mojego czułka.- Na szczęście zimne.
-Bardzo dobrze, wszystko jest w porządku. Czemu sprawdzasz czy nie ma gorączki?-zdziwiłem się.
-A  nic, tak się o Ciebie martwię, ale chyba wszystko w normie.-powiedziała, a ja wróciłem do przerwanego zajęcia. -Zaaadzwoń, zaaadzwoń, zaaadzwoń, mmmmm, zaaadzwoń..-kontynuowałem.
-Jessica! Znajdź mi jakiś numer do psychologa.,albo nie.... Lepiej do psychiatry, bo obawiam się, że to jest ciężki przypadek.- powiedziała mama, która nade mną stała.
-Ależ nie trzeba, mamo. ja się czuję wspaniale.
-Oczywiście syneczku, ty jesteś całkiem normalny.-powiedziała spokojnie mama, gdy nagle zadzwonił mój telefon.
-O Boże, słabo mi... Dobra cicho teraz, bo mam służbowy telefon. -powiedziałem i odebrałem.
Tak, to byli oni.  -Tak. -Tak. -Dobrze. -Oczywiście. -Rozumiem. -Dziękuje. -Do zobaczenia.-odpowiadałem na kolejne pytania, a moje kobiety pękały z ciekawości.
- To oni? Co powiedzieli? Mów!!!-zaatakowały mnie kiedy odłożyłem telefon.
-A no oni dzwonili.-powiedziałem ze smutkiem.
-No i co? Powiedz, bo dostanę zawału!-powiedziała mama.
-No co, no co.... Dostałem się do zespołu!!!!-krzyczałem podekscytowany, a mama i Jess zaczęły piszczeć i się na mnie rzuciły.
-Powiedzieli coś więcej?-zapytała siostra, kiedy się uspokoiły.
-Na razie jest wybranych trzech członków, potem się okaże czy ktoś jeszcze nie dojdzie. mam przyjechać tam w przyszłym tygodniu, żeby wszystko dokładnie omówić.
-Gratuluje! Zasłużyłeś na to!-powiedziała mama i mnie przytuliła.
-Mieszkam z gwiazdą!!! Pamiętaj, jestem twoją pierwsza fanką....-ostrzegła Jess.
-Pamiętam o tym. Zawsze będziesz najważniejsza.-powiedziałem z zaskakującą nawet dla mnie uprzejmością, po czym objąłem siostrzyczkę ramieniem...






Długo mi zeszło, bo nie miałam weny^^
Skorzystałam z tego pomysłu, który mi podsunęłaś w komentarzu z telefonem:D Dziękuje:***
Dziękuje za komentarze:) i prosze o więcej, bo malutko jest:(  Można komentować anonimowo, więc każdy to może zrobić. Proszę, bo motywuje mnie to bardzo:D
Jutro kolejny rozdział:) A niedługo pojawią się nowe osoby, które już dodałam w zakładce BOHATEROWIE. 
Jeśli chcecie się ze mną skontaktować, to zapraszam na twittera; @Angelika Mrowiec
Będe odpisywać:D
Do nastepnego.....